Πάλι καλά...

Πάλι καλά δε γράφω σε χαρτί. Πάλι καλά δε σβήνω, δε μουτζουρώνω, δε σχίζω φύλλα προσπαθώντας να σου πω απλές λέξεις. Πάλι καλά την αδυναμία του "στα ίσα" λόγου μου δεν την πληρώνουν δάση στον αρκτικό κύκλο, στον Αμαζόνιο και στην Ινδονησία. Συνήθως δεν έχω από πού να αρχίσω, δεν έχω θέμα και δεν ξέρω πού θα καταλήξω. Αν τα κείμενα τα έβγαζα απ' τα πνευμόνια μου, κάθε δικό σου θα ήταν επίπονες αιμοπτύσεις. Δε μου είναι εύκολο. Δε μου είναι εύκολο να σου πω τίποτα. Ποτέ δε μου ήταν. Το ξέρεις; Το καταλαβαίνεις; Έχει περάσει απ' το μυαλό μου ότι τα συνηθίζεις, ότι κάποιες στιγμές τα βαρέθηκες. Μπορεί απλά να είναι ιδέα μου. Μπορεί και όχι και να 'χεις δίκιο όμως. Δεν ανανεώνομαι. Ένα μοτίβο, οι ίδιες εμμονές, σχεδόν και τα ίδια χρώματα. Δεν είπα ποτέ ότι είμαι ή θα γίνω ο καλύτερος συγγραφέας στον κόσμο. Είπα όμως, σε ανύποπτη στιγμή, σχεδόν μέσα μου-σχεδόν έξω μου, ότι για 'σένα θα γράφω τα καλύτερα κείμενα στον κόσμο. Κι αυτό, στο ξαναλέω, δε μου είναι εύκολο. Πάλι καλά λοιπόν, που γράφω ηλεκτρονικά.