Μαζί, να η λέξη!

Να πούμε για το "μαζί"; Ας πούμε. 

Λοιπόν, μαζί είναι η ανάγκη των δύο να λογιστούν ως μονάδα. Είναι το κοινό ως βόλτα, ως παρέα, ως συμβίωση, ως προσευχή. Είναι η προσπάθεια των κομμένων λουλουδιών να μαζευτούν σε ένα μπουκέτο. Μαζί είναι καθετί του οποίου έχουμε ίδιες μνήμες, εξαιτίας του ίδιες πληγές, ίδιους ιδρώτες, ίδιες ευτυχίες. Είναι το καθεμέρα σχεδιασμένο με μολύβι που κρατάνε πέντε, δέκα, χίλιοι... Δεν διακρίνει τον πληθυντικό. Δε διαχωρίζει το εμείς, απ' το εσείς και τους αυτούς. Σκοτώνει τον ενικό. Μαζί είναι ένα βρεγμένο σημειωματάριο. Στο στέγνωμά του όλες οι σελίδες γίνονται μία, ένα σώμα. Κρατάει πλέον τα μυστικά του σε ένα χάρτινο αδιάρρηκτο κορμί. Δεν είναι εύκολο το μαζί. Πρέπει να μεταφέρεις εσύ τα μαξιλάρια γύρω απ' τη φωτιά και να μαζέψεις κόσμο να καθίσει σ' αυτά. Δε θα τους βρεις όλους εκεί να περιμένουν. Θέλει κόπο να πείσεις τον άλλον για την ανάγκη εγκατάλειψης του κατά μόνας, να του εξηγήσεις γιατί επιβάλλεται το υπέρ όλων. Θέλει να βρεις τα σωστά πλήκτρα να πατήσεις πάνω, τις σωστές χορδές για να ερεθίσεις τα γενετήσια ένστικτα της ανθρώπινης κοινωνικότητας. Ο πολιτισμός μας φτιάχτηκε στις πόλεις, στις ίδιες τις πόλεις όμως είναι που απειλείται με εξαφάνιση. Δεν αρκεί οπότε ο κοινός χώρος για το μαζί. Απαιτείται πρώτα η συμφωνία για έναν μέσα μας κοινό χώρο. Να διορθώσω: μέσα μας κοινό όμορφο χώρο.

Γράφει ο Στήβεν Κινγκ στο Κοράκι: "Ήξερε ότι οι άνθρωποι πάντα συναθροίζονται μετά από λίγο. Η κατάρα κι η ευλογία του ανθρώπινου γένους ήταν η συντροφικότητα". Σε έναν μετακατακλυσμιαίο κόσμο, σε ένα μέλλον που τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο, οι άνθρωποι είναι μακριά μεταξύ τους σε απόσταση, σε χιλιόμετρα αλλά μακριά και στην ψυχή τους. Καχύποπτοι μεν αλλά κι από ένα όνειρο που τους σπρώχνει να βρουν οι "καλοί" τους καλούς και οι "κακοί" τους κακούς αρχίζουν ξανά και μαζεύονται. Το συναθροίζειν σε προβολή νίκης αλλά και οι σκέψεις καταστροφής των απέναντι σε αντίστοιχη προβολή αμφισβήτησης αυτής της νίκης.

Κοιτάξτε τον κόσμο μας. Τον δικό μας προκατακλυσμιαίο κόσμο. Πόσο διαφέρει; Μαζευτήκαμε πριν πολλά χρόνια. Μιλήσαμε, φτιάξαμε ομορφιές αλλά κι ασχήμιες, αγαπηθήκαμε αλλά και μισηθήκαμε. Κοιτάξτε μας! Ποιος νικάει πια;


*Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!