Βήχω, είναι κλεισμένη η μύτη μου, με πονάει η πλάτη, τα πλευρά, η σπονδυλική στήλη, κάθε βράδυ ανεβάζω πυρετό και γκρινιάζω ασταμάτητα. Φτιάχνω χαμομήλι, τρώω ζεστά και σούπες, πίνω σιρόπι, εισπνέω σπρέυ, παίρνω ντεπόν και ασπιρίνες, κάνω εντριβές με θερμαντική αλοιφή και οινόπνευμα, βάζω θερμόμετρο και γκρινιάζω ασταμάτητα. Ψάχνω χάδια, κοιμάμαι σε στήθη, ζητάω μέλι στα λόγια που ακούω, ζεσταίνω τα σωθικά μου με κονιάκ, περιμένω βράδια που θά 'ρθουν δίπλα στο τζάκι, ονειρεύομαι κάστανα ψημένα και γκρινιάζω συνέχεια.... Όμορφη είναι η ζωή μου. Παρ' όλ' αυτά όμορφη. Κι η ευθύνη σου γι' αυτό τεράστια.
No comments:
Post a Comment