Οι μοναξιές της Δευτέρας

Οι μοναξιές της Δευτέρας δεν έχουν ταίρι. Δε μιλάω για το προφανές. Εγώ πάσχω, όχι η γλώσσα μου. Οι μοναξιές της Δευτέρας δεν έχουν κόπια, δεν έχουν αντίγραφο εννοώ. Πουθενά στο σύμπαν. Είναι ένα ζευγάρι βήματα, μόνα, στη βρεγμένη θαλασσινή άμμο των πρώτων ημερών του Μάρτη. Είναι το τελευταίο κουτάκι μπύρα στο ψυγείο και η ψόφια χαρά του να μην έχεις να το διεκδικήσεις από κάποιον. Οι μοναξιές της Δευτέρας δεν έχουν φιλί στο μάγουλο. Τα χείλη δεν τα σκέφτονται καν. Αγγίζουν το χέρι τους στο στεγνό απ’ τον Γραίγο πρόσωπό τους κι έτσι ξεγελάν το ένα που αυτοβούλως δηλώθηκε ως ο αριθμός τους. Είναι φορές που τις σκέφτομαι ως τα ακροπατήματα του ανθρώπου στη γη. Μετά την καταστροφή τα τελευταία βήματα πριν κι αυτά σωριαστούν ξεψυχισμένα στο έδαφος.

Τις μοναξιές της Δευτέρας μην τις υποτιμάτε. Είναι το κακό σενάριο μιας ταινίας με μεγάλο μπάτζετ και καλούς ηθοποιούς. Πολύ η δουλειά, πολύς ο κόπος, πολύ το φιλότιμο, πολλές οι προσπάθειες αλλά πόσες -αλήθεια- οι ελπίδες για το ωραίο αποτέλεσμα; Χωρίς κείμενο ποια αναπαράσταση λόγου να σταθεί; Είναι το έδαφος το ασβεστολιθικό σε τόπο που βρέχει πάντα. Τι να χτίσεις πάνω του; Τρύπες θα ανοίγουν και όλα μέσα τους θα τα εξαφανίζουν. Τις πρώτες μοναξιές της εργάσιμης εβδομάδας αντιμετώπισέ τες όπως τη φωτιά που άναψες και σου ξεφεύγει στο χωράφι: ρίξε χώμα πάνω τους, θάψε τις φλόγες τους πριν σε κάψουν μέσα κι έξω. Πριν κάψουν τον τόπο γύρω σου, τον κόσμο σου παντού.

Οι μοναξιές της Δευτέρας δεν είναι ένα λεκτικό τρικ, ένα σκαρίφημα για να ξεκινήσω ετούτο το άρθρο. Είναι απτές, χειροπιαστές κορφές θλίψης σε μια κατά τ’ άλλα  ισόπεδη περιοχή φαινομενικής χαράς. Τολμάς λες να αναρριχηθείς, καμαρώνεις για την ταυτότητα ορειβάτη! Δύσμοιρε, πονάει ο θάνατος στα Έβερεστ. 34 χρόνια Δευτέρες δε σε έμαθαν να κρύβεσαι στην ασφάλεια των υπωρειών; Αυτές τις μοναξιές θες ασπίδα Παρασκευής κι εκπαίδευση αισιοδοξίας να τις νικήσεις. Θες φίλιες λέξεις κι έρωτα μπροστά σου για να τις υπερβείς. Μόνο έτσι θα βγεις Έκτορας έξω απ’ τα τείχη. Μόνο έτσι θα αφήσεις τους Αχιλλείς μυθικά σκευάσματα τυφλών ραψωδών. Υπό όρους, μπορείς να νικήσεις αυτή τη μάχη. Σ’ αρέσει να τη θεωρείς ένα απλό παιχνίδι του μυαλού. Σου δίνει την ασφάλεια του reset σε περίπτωση ήττας. Του restart. Μην κάνεις και σήμερα το ίδιο λάθος. Οι μοναξιές της Δευτέρας δεν έχουν την αφέλεια της πλαστικής αιχμής των σπαθιών προπόνησης. Κόβουν. Πληγώνουν. Ματώνουν. Σκοτώνουν. Αντιμετώπισέ τες σαν με τη βεβαιότητα ότι αύριο είναι Σαββατοκύριακο. Μη μείνεις ακάλυπτος. Μην τους δείξεις τα πλευρά σου!