Και τώρα νησί μου ψηφίζεις

Και τώρα φτάνει η στιγμή που θα αναμετρηθούμε με το μπόι μας. Τώρα τα λυγισμένα γόνατα, οι στεγνοί λαιμοί, οι ανοιχτές γροθιές πιάνουν άκρη. Τώρα το λιγοψύχισμα δεν έχει θέση σε ετούτη την ιστορία που ξεκινάει να γραφτεί. Στεκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη και βεβαιωνόμαστε για τις φλόγες που βγαίνουν από μέσα μας και καίνε τον τόπο.

Και τώρα ψηφίζουμε σημαντικότερα από ποτέ. Και τώρα νησί μου ψηφίζεις. Ψηφίζεις για τα κλειστά μαγαζιά. Ψηφίζεις για την άδεια αγορά, ψηφίζεις για τη συρρικνωμένη τουριστική περίοδο, ψηφίζεις για τον ένα στους δύο άνεργους νέους σου, ψηφίζεις για τους κακούς δρόμους σου, για τον κανένα ποδηλατόδρομό σου, για την κακή συγκοινωνία σου, για την ανύπαρκτη πεζοδρόμησή σου, για την αισθητικής σκυλάδικου ασύδοτη ηχορύπανσή σου. Τώρα ψηφίζεις για την αδυναμία σου να θρέψεις τους γέρους σου, να ταΐσεις τους απόρους σου, να δώσεις στέγη στους ανέστιούς σου, να φερθείς θεσμικά ανθρώπινα στους μετανάστες που δουλεύουν τη γη σου, που ζουν στον τόπο σου.

Τώρα νησί μου ψηφίζεις για να φύγουν οι χειραψίες της γλίτσας, για να φύγουν οι διορισμοί των "δικών μας παιδιών", για να μπορείς να μονολογείς και να μην ντρέπεσαι με τον εαυτό σου έπειτα από κάθε "ναι σε όλα" του αντιπροσώπου σου στη Βουλή. Τώρα νησί μου ψηφίζεις για να μιλάς, για να 'χεις λόγο καθαρό που δεν καταφεύγει σε σπαγκάτα ξεφτίλας για να δικαιολογήσει διγλωσσίες και κατ' επανάληψιν προσπάθειες υποτίμησης της νοημοσύνης σου. Τώρα νησί μου ψηφίζεις και βάζεις τις βάσεις ώστε την επόμενη φορά όσοι θα 'ρθουν να σου ζητήσουν συμπόρευση, να ξέρουν ότι εσύ τους διαλέγεις κι όχι εκείνοι εσένα, ότι εσύ είσαι ο σημαντικός στη χάραξη του δρόμου κι όχι αυτοί. Τώρα νησί μου έχεις γνώση, τους είδες, είδες πού σε φέραν, είδες πού φέραν όλη την Ελλάδα. Τώρα δεν έχεις δικαιολογία.

Η στιγμή λοιπόν είναι εδώ. Και είναι από εκείνες τις στιγμές που οι ιστορικοί βάζουν τους σελιδοδείκτες τους και το μέλλον αρέσκεται να επιστρέφει και να θυμάται. Ανοίγουμε τις ντουλάπες και βγάζουμε τις άλικες σημαίες μας. Με τη φωτιά που λέγαμε και στην αρχή, την φωτιά στα μάτια μας και την ψυχή μας, βγαίνουμε στο δρόμο και μένουμε εκεί αγωνιζόμενοι. Δεν υπάρχει επανάπαυση. Μόνον έτσι τιμάς και την απόφασή σου και τον τόπο σου.