-Εδώ είμαι. Πάντα εδώ είμαι. Μπορεί να καταστρέφω τη ζωή μου, μπορεί και να την φτιάχνω. Μπορεί να ενώνω τα κομμάτια του παζλ μου, μπορεί και να πετάω μερικά απ' αυτά στα σκουπίδια προδικάζοντας μια μη αναστρέψιμη ατέλεια. Μπορεί ο χρόνος να είναι σιρόπι πανάκειας, μπορεί και απλά να καμουφλάρει τα έλκη μου με κρούστα ασθενούς μνήμης. Μπορεί να ζω χωρίς να με καταλαβαίνει κανένας, μπορεί και να έχω τη μεγαλύτερη κατανόηση του κόσμου. Μπορεί να νομίζω ότι με σώζουν οι μουσικές, μπορεί και να μην ξέρω ότι αυτές με πεθαίνουν. Μπορεί να έχω λιγοστέψει τις κατά μόνας ώρες στο σπίτι, μπορεί και να μην έχω χώρο να τον νιώθω ως σπίτι. Μπορεί να ζω με τη μεγαλύτερη τρυφερότητα δίπλα μου, μπορεί και να πληγώνω το απαλό της έχοντάς την μόνο δίπλα μου. Μπορεί να χαρίζω ηδονή στο κορμί μου, μπορεί και να είναι ένα παιχνίδι του μυαλού για ένα αχάριστο κενό. Μπορεί να παίρνω τρένα, καράβια, αεροπλάνα να φεύγω, μπορεί και να το κάνω μόνο για να επιστρέφω μετά. Όπως και να 'χει, θεωρώ ότι είμαι εδώ. Πάντα εδώ.
-Δεν είσαι εδώ. Κι εγώ είμαι σε έναν κόσμο με όλους αυτούς που δεν συμπαθώ καν.
No comments:
Post a Comment