Μα... εκπεπτωκώς;

Εντάξει, δεν είναι οι Βησιγότθοι του Άλκη, δεν πέσαν τα στοιχήματα του τότε "πώς να γίνει τραγούδι ένα τέτοιο της γλώσσας σπαγγάτο", αλλά πώς να το κάνουμε ρε Παντελή, δεν βάζει κάθε μέρα ο κάθε άνθρωπος στους στίχους του τον "εκπεπτωκότα". Καταλαβαίνεις τι λέω; Ωραία, μιλάμε για τον Σατανά, στο μυαλό μας και οι ουρές και τα κέρατα και οι Κολάσεις κι ο Τομ Γουέιτς στον Παρνάσσους, ακόμη, να σου πω, και το αγόρι με τη μηχανή στη γειτονιά όταν ήμασταν νέοι αλλά... εκπεπτωκώς; Παίρνεις τα μολύβια μου και τα ξύνεις μέχρι να μη γυρίζουν άλλο στην ξύστρα. Παίρνεις την ικανότητά μου στο φλερτ με τις λέξεις και την στέλνεις Σεπτέμβρη στις επαναληπτικές. Και μπακούρι ως τότε. Πώς να στο δώσω να το καταλάβεις και να μη με παρεξηγήσεις; Πολλοί οι μήνες, δεν αντέχω. Γράφοντας ζω κι εγώ. Δια του λεκτικού πόνου λυτρώνομαι. Ε, με παρέλυσες. Εκπεπτωκώς; Αδυνατώ! Αδυνατώ να ξαναβάλω λέξη στο χαρτί.