Cat Power στο Fuzz: υποκειμενικά όμορφα!

Βράδυ 21 προς ξημέρωμα 22 Νοέμβρη. Η Cat Power θα τραγουδούσε για όσους λατρεύουν το πιάνο της, την κιθάρα της, τις διασκευές της, το ξελίγωμα της φωνής της. Κάποια στιγμή μπήκε στο i-pod μου κι από εκεί σαν και να μου 'γινε ενδοφλέβεια, δεν ξαναβγήκε από μέσα μου. Το να πάω να την ακούσω δεν το έθεσα ποτέ υπό αμφισβήτηση. Είτε ήταν ακριβό το εισιτήριο, είτε δεν είχα λεφτά θα έβρισκα τον τρόπο. Κι αφού θα πήγαινα, το ότι θα την άκουγα θα μου αρκούσε για να σβήσω μεμιάς όσα άσχημα θα μπορούσαν σε άλλους να χαλάσουν τη βραδιά τους. Ο ήχος ας πούμε, οι λιποθυμίες και οι διακοπές της συναυλίας, ο γεμάτος χώρος ορθίων για τέσσερις -ίσως και παραπάνω- ώρες, οι κυκλοθυμίες της. Εκεί πήγα να ακούσω αυτό το κορίτσι που μ' αρέσει κι αυτό έκανα.

"Με συγχωρείτε, είμαι πέντε μηνών έγκυος, ξέρω αυτό που ακούτε σας φαίνεται χάλια αλλά θέλω να ξέρετε ότι εγώ εδώ πάνω κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ". Και λίγο αργότερα: "ξέρω, κουράζομαι πολύ, πρέπει να κάθομαι συχνότερα στο πιάνο από ότι είχα σχεδιάσει και φαίνομαι χοντρή και κλαίω συχνά αλλά είμαι εδώ και θέλω να σας κάνω να χαρείτε και να περάσετε ωραία που απόψε επιλέξατε εμένα κι όχι οτιδήποτε άλλο". Και καθόταν στο πιάνο κι άφηνε τις λέξεις να φέρνουν κύκλους στη γλώσσα της πριν βγουν έξω. Και μας τις έδινε όπως πάντα: ερωτεύσιμες στο σβήσιμό τους, στο χάσιμο των τελευταίων γραμμάτων τους. Από αυτές που τις προφέρει κι όσοι έχουν μάτια ξωτικών μπορούν και βλέπουν την ουρά που αφήνουν σαν κομήτες περαστικοί απ' τις συμπληγάδες των δοντιών της.

Και συνέχιζε να παίζει. Και τόσα τραγούδια δεν της βγαίναν. Και τα σταμάταγε με ένα fuck και μας μιλούσε σαν εξομολόγηση στην καλύτερή της φίλη. Μας έλεγε για κυκλοθυμίες και τύψεις, για ενοχές και αυτοπεποίθηση. Και πάλι σταματούσε απότομα κι έπιανε το τραγούδι απ' την αρχή. Κι αυτό κράτησε παραπάνω από δυόμιση ώρες, ακριβώς σαράντα τραγούδια. Λίγα στην κιθάρα, πολλά στο πιάνο, όλα όμως παραδομένα στα αφτιά μας μετά τη διήθηση στο λυγμό της.

Δε θα πω αν ήταν ωραία η συναυλία. Θα πω όμως ότι μου άρεσε όπως πάντα μου αρέσουν ορισμένα κορίτσια, είτε είναι στα καλά τους είτε στα κακά τους. Βράδυ 21 προς ξημέρωμα 22 Νοέμβρη παραμένω υποκειμενικός.



Υγ. Τη συναυλία άνοιξε η Nalyssa Green. Άδικο είναι να μην πω ότι κέρδισε ένα κοινό που στα πρώτα δυο τραγούδια της είχε γυρισμένη την πλάτη του και στο τέλος τη χειροκρότησε σε διάρκεια.