Friday, February 21, 2014

Τσικνοπέμπτη, άντε μου στο διάολο!

Τσικνοπέμπτη είναι υγρά μπαταρίας στην οδοντόβουρτσά μου. Είναι ένας υπόηχος που παραλύει το νευρικό μου σύστημα αφήνοντάς με φυτό σε αναπηρική καρέκλα ενός άνυδρου, ερημικού πλανήτη. Είναι το σπασμένο δόντι ενός γραναζιού στο εργοστάσιο του Θεού που σταματάει τη λειτουργία του σύμπαντος. Δεν γουστάρω την Τσικνοπέμπτη όπως δεν γουστάρω τα παντζάρια, τα κορίτσια με τα αξύριστα πόδια, την τεκίλα, το αριστερό χέρι των οδηγών στο παράθυρο, την έλλειψη χιούμορ, τους φασίστες, τις συζητήσεις μόλις ξυπνάω, τους δογματισμούς κάθε πλευράς, τα όχι στο σεξ, τους εριστικούς πελάτες στο μίνι-μάρκετ, το να μη γράφω, τα μαγαζιά που στέκομαι όρθιος. Δε μ' αρέσει η Τσικνοπέμπτη. Είναι η χειρότερη μέρα του χρόνου. Η χειρότερη ιδέα από καταβολής κόσμου. Κι εγώ ένας σπαστικός γεροπαράξενος. Ναι, είμαι.

Friday, February 7, 2014

Μα... εκπεπτωκώς;



Εντάξει, δεν είναι οι Βησιγότθοι του Άλκη, δεν πέσαν τα στοιχήματα του τότε "πώς να γίνει τραγούδι ένα τέτοιο της γλώσσας σπαγγάτο", αλλά πώς να το κάνουμε ρε Παντελή, δεν βάζει κάθε μέρα ο κάθε άνθρωπος στους στίχους του τον "εκπεπτωκότα". Καταλαβαίνεις τι λέω; Ωραία, μιλάμε για τον Σατανά, στο μυαλό μας και οι ουρές και τα κέρατα και οι Κολάσεις κι ο Τομ Γουέιτς στον Παρνάσσους, ακόμη, να σου πω, και το αγόρι με τη μηχανή στη γειτονιά όταν ήμασταν νέοι αλλά... εκπεπτωκώς; Παίρνεις τα μολύβια μου και τα ξύνεις μέχρι να μη γυρίζουν άλλο στην ξύστρα. Παίρνεις την ικανότητά μου στο φλερτ με τις λέξεις και την στέλνεις Σεπτέμβρη στις επαναληπτικές. Και μπακούρι ως τότε. Πώς να στο δώσω να το καταλάβεις και να μη με παρεξηγήσεις; Πολλοί οι μήνες, δεν αντέχω. Γράφοντας ζω κι εγώ. Δια του λεκτικού πόνου λυτρώνομαι. Ε, με παρέλυσες. Εκπεπτωκώς; Αδυνατώ! Αδυνατώ να ξαναβάλω λέξη στο χαρτί.


Create your own banner at mybannermaker.com!