Saturday, January 8, 2011

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΠΟΧΡΩΣΗ

"Σκούρο ανοιχτό είναι τα ριγέ σου μάγουλα, τα θυμωμένα σου αυτιά..." *
Σκούρο ανοιχτό είναι ο τονισμός μιας αντίθεσης, η υπερύψωση και φωταγώγησή της. Είναι η πότε διαπόμπευση και πότε αποθέωσή της στη μέση της πλατείας. Είναι το BOLD στη γραμματοσειρά της, ο βήχας στην παρουσία της. Είναι το δάκρυ θλίψης στο φωτεινό κοριτσίστικο πρόσωπο. Τα μαύρα ρούχα που ντύνουν ένα κατάλευκο δέρμα. Είναι η ταχύτητα σκέψης που διακρίνει έναν αργό ποδοσφαιριστή κι η εξωτερική ομορφιά ενός ρηχού χαρακτήρα.

"Σκούρο ανοιχτό είναι το τρέμουλο του μέτρου.."
Σκούρο ανοιχτό είναι καθετί που μπορεί να γκρεμίσει την κούπα με τον καφέ πάνω στους χάρτες μας. Καθετί ικανό να μας κάνει να αλλάξουμε, να λαθέψουμε ή ακόμη-ακόμη να χάσουμε την πορεία μας. Είναι οι αντισυμβατικές αφηγήσεις της ιστορίας, οι κλεφτές ματιές της επιστήμης σε κόσμους περισσότερων διαστάσεων. Είναι μουσικές που μας έστειλαν στην ψυχανάλυση και ποιήματα που μας έπεισαν ότι δε γίνεται να έχουν γραφτεί. Είναι τα κεριά που έκαιγαν μέρες χωρίς να λιώνουν κι η ίδια σκνίπα που σε κάθε κλείσιμο των ματιών μας στη φλόγα τους αυτοκτονούσε και σε κάθε άνοιγμά τους ξαναπετούσε γύρω της.

"Σκούρο ανοιχτό είναι τα χαλασμένα φερμουάρ όλου του κόσμου.."
Σκούρο ανοιχτό είναι ό,τι σε ξενίζει, ό,τι βρίσκεται άταιρα στην εικόνα σου. Είναι το στυφό κυδώνι που μούδιασε το στόμα σου, η μυρωδιά κλεισούρας στο δωμάτιο που είχες δυο μήνες να ανοίξεις. Είναι ένα ροζ t-shirt με ένα κόκκινο παντελόνι που φόραγε σήμερα η γειτόνισσά σου. Είναι το κιτς στη σύνθεση, το μπαρόκ εκεί που όφειλε να είναι μίνιμαλ. Είναι καθετί που εξέχει της προσμονής, που κρατά πινακίδα "ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟ". Κάθε φτάρνισμα σε ησυχία προσευχής, κάθε αθώο φλερτ στον επαγγελματισμό του one night stand...

Εν τέλει, σκούρο ανοιχτό είναι η αρμύρα που το αλάτι της κλείνει μεν τις αρτηρίες μου, αποτελεί ωστόσο την εμπροσθοφυλακή μου σε όλα τα -μέχρι ξενερώματος- άχρωμα του καθεμέρα που τείνουν να με κάνουν υποτασσικό.


*Ράδιο Σκούρο Ανοιχτό είναι ο -εξαιρετικός- καινούριος δίσκος του Ευγένιου Δερμιτάσογλου. Τα ροζ πλάγια γράμματα στο κείμενο είναι στίχοι που υπάρχουν στο cd.

Monday, January 3, 2011

ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΛΟΔΙΚΟ ΜΟΥ



Θεσσαλονίκη 3/Ι/2011

Τόσα χρόνια, τόσες ζωές με ρωτάς για τα κόκκινα μάτια μου. "Τα έτριψες; Σε πονάν; Μπήκε κάτι μέσα; Ξενύχτησες; Έχεις πιει;" Τόσους αιώνες δεν πέρασε ποτέ απ' το μυαλό σου τούτο το ξεστράτισμα της συνήθειας να είναι το φυσιολογικό μου; Τούτες οι λάβας αυλακιές να είναι η εκ γενετής στάμπα μου;.. Δεν κοιτάζω ματωμένα. Δεν χαίνουν κόκκινο. Είναι απλά μεμβράνη έτσι ζωγραφισμένη, ταπετσαρία έτσι σχεδιασμένη. Ξέρω, αυτή η εικόνα μου κολλάει τον απέναντι, ντοπάρει με "μήπως" το μυαλό του.. Κι εσένα όμως; Είσαι το ίδιο με όλους τους άλλους; Όχι, λέω εγώ. Άσε λοιπόν τις ερωτήσεις. "Άγγιξέ με και μην απορείς που έχω αιμάτινο βλέμμα"...
Create your own banner at mybannermaker.com!