Wednesday, February 27, 2008

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ

Θεσσαλονίκη 15/ΙΙ/21008

«Οι λέξεις αδιάβαστες σκουριάζουν
Γιάννης Τριάντης

Ένα χρόνο δώρα αχάριστα. Σ’ ένα μπαούλο μαζεμένα. Να στα δώσω πριν βουλιάξω το πειρατικό μου και χρειαστείς κατάδυση για να τα βγάλεις! Ένα χρόνο λέξεις αδιάβαστες. Αφού όχι απ’ τα χείλη σου, αφού όχι απ’ τα μάτια σου, αφού όχι απ’ το σώμα σου, από κανέναν. Θα μου σκουριάσουν και θα κλαίω μετά τη λάμψη τους όταν τις σχεδίαζα. Ένας χρόνος ώρες στα κλεφτά. Τέλος! Διάβασέ τες! Σου ανήκουν.

Sunday, February 24, 2008

ΒΙΟΛΙ

Θεσσαλονίκη 3/ΙΙ/2008

Το βιολί είναι θηλυκό. Όχι γυναίκα· θηλυκό. Δεν έχει ανάγκη να κουνήσει δαχτυλάκι για να σύρει πίσω του στρατιές αντρών. Από μόνοι τους αποφασίζουν σταυροφορίες ορίζοντάς το άγιο τόπο. Στο αντίκρυσμά του χωρίζουν ζευγάρια που ήταν χρόνια μαζί.. Το βιολί γνωρίζει την ομορφιά και τη δύναμη του κορμιού του. Γουστάρει τη γύμνια γι’ αυτό και κατάσαρκα θέλει να αγγίζει το λαιμό. Να κάνει σημάδια στους άντρες και να γίνεται πέμπτο μέλος στις γυναίκες… Το βιολί όταν πρόκειται για έρωτα κόβει ανάσες ετεροφυλόφιλα, αλλά ακόμη παραπάνω φτιάχνει τραγωδίες ομοφυλόφιλα.

Sunday, February 17, 2008

Η ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ

Λευκάδα 29/Ι/2008

Να γράφω στην πλάτη σου. Λευκή μου κόλλα ό,τι πιο απαλό, αψεγάδιαστο και όμορφο στον κόσμο. Μελάνι μου ο ιδρώτας κατά μήκος της σπονδυλικής σου στήλης. Τα όμικρον τα βάζω με δαγκωνιές και τα γιώτα τα φτιάχνω με τα νύχια μου. Τα λάθη τα σβήνω με σάλιο με τη γλώσσα μου για γόμα, και στίξη είναι οι δικές μου σταγόνες. Όσο για έμπνευση, αρκεί να κοιτάξω, ν’ αγγίξω λιγάκι χαμηλότερα. Έξω απ’ την κόλλα και ελάχιστα πριν το κορμί μου.

Sunday, February 3, 2008

ΑΛΙΚΑ ΝΥΧΙΑ

Θεσσαλονίκη 20/Ι/2008

Θέλω να βλέπω τα νύχια των χεριών σου βαμμένα. Να με χαϊδεύεις ροζ, κι εγώ να φοράω ελαφρύ μπλουζάκι στην ψύχρα την τόση τρυφερότητα. Να ανοίγεις φουξ τα βιβλία, κι εγώ να διαβάζω στις αράδες τους όργια του Απολλιναίρ, ερωτισμό του Εμπειρίκου, καύλα του Πετρόπουλου και του Υφαντή, μόνο σεξ του Πιερ Λουί, νύχτες-φαντασιώσεις του Μυσσέ. Να κατεβάζεις κόκκινα το φερμουάρ σου και να τρίβεις ό,τι απ’ τον πόθο με τελειώνει και μόνο μυρίζοντάς το… Βάφε τα νύχια σου! Μην το αμελείς Αφροδίτη, Απσάρα, Βένους, Νανάι, μωρό μου. Μη θεωρείς ασήμαντη καμιά λεπτομέρεια απ’ όσες γεμίζουν τα μάτια μου με «θέλω». Μη νομίζεις πως εκείνες τις στιγμές απλά γλείφω τ’ ακροδάχτυλά σου! Γεύομαι χρώματα, καταπίνω ουράνια τόξα, δειπνώ παλέτες λυγμών και βογκητών σου. Χρωμοφάγος και χρωμολάγνος των αγγιγμάτων σου, ηδονοθήρας των έγχρωμων δρόμων που ανοίγεις στην πλάτη μου, λατρεύω τα χέρια σου όταν, σαν σούρουπο καταλήγουν σε άλικες αποχρώσεις.
Create your own banner at mybannermaker.com!