Θέλω να βλέπω τα νύχια των χεριών σου βαμμένα. Να με χαϊδεύεις ροζ, κι εγώ να φοράω ελαφρύ μπλουζάκι στην ψύχρα την τόση τρυφερότητα. Να ανοίγεις φουξ τα βιβλία, κι εγώ να διαβάζω στις αράδες τους όργια του Απολλιναίρ, ερωτισμό του Εμπειρίκου, καύλα του Πετρόπουλου και του Υφαντή, μόνο σεξ του Πιερ Λουί, νύχτες-φαντασιώσεις του Μυσσέ. Να κατεβάζεις κόκκινα το φερμουάρ σου και να τρίβεις ό,τι απ’ τον πόθο με τελειώνει και μόνο μυρίζοντάς το… Βάφε τα νύχια σου! Μην το αμελείς Αφροδίτη, Απσάρα, Βένους, Νανάι, μωρό μου. Μη θεωρείς ασήμαντη καμιά λεπτομέρεια απ’ όσες γεμίζουν τα μάτια μου με «θέλω». Μη νομίζεις πως εκείνες τις στιγμές απλά γλείφω τ’ ακροδάχτυλά σου! Γεύομαι χρώματα, καταπίνω ουράνια τόξα, δειπνώ παλέτες λυγμών και βογκητών σου. Χρωμοφάγος και χρωμολάγνος των αγγιγμάτων σου, ηδονοθήρας των έγχρωμων δρόμων που ανοίγεις στην πλάτη μου, λατρεύω τα χέρια σου όταν, σαν σούρουπο καταλήγουν σε άλικες αποχρώσεις.
Sunday, February 3, 2008
ΑΛΙΚΑ ΝΥΧΙΑ
Θεσσαλονίκη 20/Ι/2008
Θέλω να βλέπω τα νύχια των χεριών σου βαμμένα. Να με χαϊδεύεις ροζ, κι εγώ να φοράω ελαφρύ μπλουζάκι στην ψύχρα την τόση τρυφερότητα. Να ανοίγεις φουξ τα βιβλία, κι εγώ να διαβάζω στις αράδες τους όργια του Απολλιναίρ, ερωτισμό του Εμπειρίκου, καύλα του Πετρόπουλου και του Υφαντή, μόνο σεξ του Πιερ Λουί, νύχτες-φαντασιώσεις του Μυσσέ. Να κατεβάζεις κόκκινα το φερμουάρ σου και να τρίβεις ό,τι απ’ τον πόθο με τελειώνει και μόνο μυρίζοντάς το… Βάφε τα νύχια σου! Μην το αμελείς Αφροδίτη, Απσάρα, Βένους, Νανάι, μωρό μου. Μη θεωρείς ασήμαντη καμιά λεπτομέρεια απ’ όσες γεμίζουν τα μάτια μου με «θέλω». Μη νομίζεις πως εκείνες τις στιγμές απλά γλείφω τ’ ακροδάχτυλά σου! Γεύομαι χρώματα, καταπίνω ουράνια τόξα, δειπνώ παλέτες λυγμών και βογκητών σου. Χρωμοφάγος και χρωμολάγνος των αγγιγμάτων σου, ηδονοθήρας των έγχρωμων δρόμων που ανοίγεις στην πλάτη μου, λατρεύω τα χέρια σου όταν, σαν σούρουπο καταλήγουν σε άλικες αποχρώσεις.
Θέλω να βλέπω τα νύχια των χεριών σου βαμμένα. Να με χαϊδεύεις ροζ, κι εγώ να φοράω ελαφρύ μπλουζάκι στην ψύχρα την τόση τρυφερότητα. Να ανοίγεις φουξ τα βιβλία, κι εγώ να διαβάζω στις αράδες τους όργια του Απολλιναίρ, ερωτισμό του Εμπειρίκου, καύλα του Πετρόπουλου και του Υφαντή, μόνο σεξ του Πιερ Λουί, νύχτες-φαντασιώσεις του Μυσσέ. Να κατεβάζεις κόκκινα το φερμουάρ σου και να τρίβεις ό,τι απ’ τον πόθο με τελειώνει και μόνο μυρίζοντάς το… Βάφε τα νύχια σου! Μην το αμελείς Αφροδίτη, Απσάρα, Βένους, Νανάι, μωρό μου. Μη θεωρείς ασήμαντη καμιά λεπτομέρεια απ’ όσες γεμίζουν τα μάτια μου με «θέλω». Μη νομίζεις πως εκείνες τις στιγμές απλά γλείφω τ’ ακροδάχτυλά σου! Γεύομαι χρώματα, καταπίνω ουράνια τόξα, δειπνώ παλέτες λυγμών και βογκητών σου. Χρωμοφάγος και χρωμολάγνος των αγγιγμάτων σου, ηδονοθήρας των έγχρωμων δρόμων που ανοίγεις στην πλάτη μου, λατρεύω τα χέρια σου όταν, σαν σούρουπο καταλήγουν σε άλικες αποχρώσεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment