Wednesday, February 25, 2015

Τετάρτη του Φλεβάρη

Δεν έχει τέλος. Δεν έχει γιατί κατά βάθος δεν είχε και ποτέ αρχή. Το άναρχο των δύο δεν είναι το ακανόνιστο, είναι της αιώνιας λιακάδας. Κλαίμε, σπάμε τα στομάχια μας, αδυνατίζουμε, παχαίνουμε, χαλάμε τα μάτια μας αλλά μετά έρχεται ένα όνειρο, ένα ωραίο όνειρο και  ξυπνάμε μες στη χαρά. Ξυπνάμε αισιόδοξοι κι έτοιμοι να τρέξουμε σαν σκυλάκι στην άμμο, έτοιμοι να παίξουμε σαν κιθάρα στη Μαίρη του Παυλίδη.
Δεν έχει τέλος. Σε κάθε παραδοχή του θα ετοιμάζω μιαν αυτοκτονία, σε κάθε διάψευσή του θα την ακυρώνω. Πάντα ζυγός θα είναι ο αριθμός. Αλλιώς γιατί ήρθαμε; Γιατί βρεθήκαμε εδώ, γιατί συμπέσανε οι χρόνοι μας; Ο Θεός δεν παίζει ζάρια, λέει ο ένας. Όχι μόνο παίζει ζάρια αλλά τα ρίχνει και σε μέρη που δεν μπορούμε να τα βρούμε, λέει ο άλλος. Διαρκείς κόντρες που μου φαίνονται ότι στήθηκαν πάνω μας. Να υπερασπιστώ τι; Από ποιον; Καμιά τυχαιότητα, λέω, αλλά κι αν είναι τέτοια κι αυτή συνεργεί στο να γίνουν όλα για εμάς.
Δύσκολο απόγευμα Τετάρτης. Τέτοιο που μόνο η τελευταία Τετάρτη του Φλεβάρη ξέρει να φτιάχνει. Δε θα χάσω. Όχι. Για 'σένα πάλι δε θα χάσω. Βγάζω το σπαθί μου και νικάω ξανά. Κάτι φορές μόνο με πόλεμο συνεχίζει ο κόσμος. Ο κόσμος μας. Με νίκη σ' αυτόν.

Friday, February 13, 2015

Αμυγδαλέζα σε πρώτο πρόσωπο...

Έρχονται οι άνθρωποι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, φεύγουν από χώρες εμπόλεμες, από τόπους πάμφτωχους, από κράτη ανελευθερίας, από ζωές αβίωτες κι εμείς τους ποινικοποιούμε! Τους κλείνουμε σε κάγκελα, τους βάζουμε χειροπέδες, τους κλειδώνουμε με αλυσίδες, τους αφήνουμε στο κρύο, τους αφήνουμε άρρωστους, βρώμικους, νηστικούς, τους επιβάλλουμε ταπείνωση, εξευτελισμό κι εν τέλει θάνατο.
Καθένας από αυτούς είναι καθένας από εμάς. Δεν έχουμε δικαιολογία, δεν έχουμε τίποτα να κρυφτούμε πίσω του. Σε πρώτο πρόσωπο είναι η υποχρέωσή μας να το αλλάξουμε, σε πρώτο πρόσωπο οφείλει να βγαίνει η δύναμη της φωνή μας.

Μη μου ποινικοποιείτε τη ζωή, μη μου ποινικοποιείτε τις ανάσες, μη μου ποινικοποιείτε το φαγητό και το νερό, μη μου ποινικοποιείτε τον ύπνο, μη μου ποινικοποιείτε την ελευθερία, μη μου ποινικοποιείτε τα φάρμακα, μη μου ποινικοποιείτε τη δουλειά, μη μου ποινικοποιείτε τον έρωτα, μη μου ποινικοποιείτε την οικογένεια, μη μου ποινικοποιείτε τη μετακίνηση, μη μου ποινικοποιείτε κανένα δικαίωμα που έχω και μόνο που γεννήθηκα με τον ίδιο τρόπο στον ίδιο πλανήτη με εσάς.


ΥΓ. ΣΥΡΙΖΑ, όχι τώρα, χτες λύσε το θέμα. Χτες!
Create your own banner at mybannermaker.com!