Sunday, November 29, 2009

ΤΟ ΧΟΥΙ ΜΟΥ


Θεσσαλονίκη 28/ΧΙ/2009


Έχω ξαναγράψει για το χούι μου να μην τελειώνω βράδυ τα βιβλία που διαβάζω. Ν’ αφήνω πάντα ένα κεφάλαιο, μια σελίδα, λίγες λέξεις για το επόμενο πρωί.. Για τα άσχημα βιβλία, αυτά που καθόλου δε μ’ άρεσαν, το κάνω έτσι σαν μια τελευταία ευκαιρία να δω στον ύπνο μου ένα τέλος τόσο συγκλονιστικό που θα μου αλλάξει όλες τις προηγούμενες εικόνες. Να τα μετατρέψω σε κορίτσι που όλο το βράδυ είναι ανιαρό μέχρι σφαίρας, μα τη στιγμή του χωρισμού αγγίζει στο λαιμό σου δυο χείλη λύκαινας που σε κάνουν για πάντα δικό της.. Απ’ την άλλη, για τα όμορφα βιβλία, για αυτά που με γλυκαίνουν κι αυτά που με πονάν, το κάνω για να κοιμηθώ μια ακόμη νύχτα με τους ήρωές τους. Για να ‘ρθουν στον ύπνο μου οι εξαίσια σμιλεμένες λέξεις τους και να χτίσουν είτε όνειρα, είτε εφιάλτες. Έντονα πάντως. Σαν κορίτσι που όλο το βράδυ κερνιέται ποτό απ’ τη γλώσσα μου και το ξημέρωμα τη βρίσκει γαντζωμένη πάνω μου και με τα νύχια της μπηγμένα στην πλάτη μου… Ένα τέτοιο βιβλίο κλείνω κι απόψε λίγο πριν το τέλος του. Περιμένοντας τους νεκρούς και τους ζωντανούς του…

Friday, November 20, 2009

ΟΙ ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

Θεσσαλονίκη 20/ΧΙ/2009

Κάτι βράδυα «δεν είναι μόνο οι μανδραγόρες που ουρλιάζουν». Θα πορευτώ με τους στίχους του Ντίλαν Τόμας. Η απώλεια βγάζει από μέσα σου τις πιο σπαραχτικές κραυγές. Χάνοντας κάποιον δε χάνεις μόνο την ύπαρξή του αυτή καθεαυτή. Χάνεις και οικείες εικόνες, χάνεις λέξεις που ‘χαν συνηθίσει τα αφτιά σου ν’ ακούν, η γλώσσα σου να λέει. Ένα «φεύγω» δεν είναι από μόνο του άσχημο. Είναι τα παρελκόμενά του που σε δακρύζουν. Η πολυθρόνα που τώρα θα είναι άδεια, τα χοντρά γυαλιά που θα ‘ναι ακουμπισμένα στον πάγκο, η τηλεόραση που θα μένει κλειστή.
Create your own banner at mybannermaker.com!