Μού 'λειψες φίλε. Τόσοι μήνες ήταν πολλοί. Κι εγώ έχω ανάγκη τα κρασιά σου, τις ακροβασίες στα όρια της ψυχικής υγείας και της τρέλας, τα τραγούδια-σπασμένα γυαλιά καλά σφιγμένα στην παλάμη. Ήρθες και παρ' όλο που δε σ' είδα πολύ μ' έκανες να νιώσω καλύτερα. Κοιμήθηκες στο μαξιλάρι μου κι είδες τι ονειρεύομαι τούτες τις μέρες. Μ' άκουσες να σου μιλάω για αύριο και για τώρα και με σιωπή συγκατάθεσες. Κι είπες είναι ωραίο να σ' αγαπάν και να το ξέρεις. Και λέω είναι ωραίο να 'χεις ένα φίλο που τον αγαπάν, το ξέρει και του αρέσει..
No comments:
Post a Comment