Τις ευχές μου. Μικρή ρυτίδα στην άκρη του χαμόγελου. Τέτοια που να δείχνει ότι πρόκειται για ανθρώπου κι όχι για κούκλας. Χριστούγεννα. Δεν είναι η μέρα. Δεν είναι τίποτα η μέρα. Για το συμβολισμό της πρόκειται. Για τη σημαία που σήκωσε στη ζωή του εκείνος που υποτίθεται ότι γεννήθηκε σήμερα. Για το κατακόκκινο πανί αγάπης που προσπάθησε να μας πείσει ότι αξίζει να ακολουθάμε, να προσκυνάμε. Γι' αυτό η 25η Δεκέμβρη είναι πιο σημαντική από κάθε άλλη τέτοια, θρησκευτικού συμβολισμού, ημερομηνία. Γιατί είναι το γενέθλιο εκείνου που πήρε έναν Θεό εκδικητή, έναν Θεό απρόσιτο και τον έκανε έναν Θεό έτοιμο να συγχωρήσει τον καθένα, έναν Θεό-Χριστούλη, εικόνα ακριβή κάτω απ' το μαξιλάρι και του τελευταίου άθεου. Αγάπη λοιπόν. Και σήμερα από εκεί ξεκινάν οι ευχές μου και εκεί τελειώνουν. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Δεν έχουμε τίποτα άλλο. Κι αυτό μόνο θα μας σώσει..
No comments:
Post a Comment