Μπάσταρδε, πονάνε οι λέξεις...

Κορίτσια με κοντές φούστες, έλξη της ματιάς, αναπότρεπτα προς τα εκεί θα τη σύρουν νομίζουν. Κυρίες με μαύρα βαμμένα νύχια, όμορφες για καθένα απ' τα τόσα χρόνια τους, νίκησαν της νύχτας το ενδιαφέρον νομίζουν. Αδιάφορος. Πλήρως και προδότης της κάθε ιστορίας μου, του κάθε κειμένου μου. Να αγκαλιαστούμε τελευταία φορά, να κλαίμε. Η μπύρα στο ποτήρι. Ακουλουθώντας ανοδικά τις μπίλιες της. Μπιλιάρδο με στέκα τη ματιά μου. Θα φτιάξω αφρό στην επιφάνεια; Αδιάφορος. Ακύμαντη ας μείνει για τώρα και για κάθε γουλιά. Νομίζεις πέφτω χαμηλά μα εγώ τιμάω το τέλος και νιώθω. Cat Power και Sophie Hunger και Tindersticks. Θα με γονάτιζαν, σκέφτηκαν. Θα 'παιρναν τα "αντέχω" μου και θα λύγιζαν τα γόνατά τους. "Αναπόδραστα", σκέφτηκαν. "Πώς αλλιώς", σκέφτηκαν. Αδιάφορος. Στην κάθε νότα τους. Στο κάθε "θα σε πονέσω" τους. Ανωτερότητα δε θέλω καμία. Κυλιέμαι. Έφυγαν όλοι από δίπλα μου. Έφυγαν από παντού. Άδειασε ο τόπος. Ερημιά. Δεξιά-αριστερά κανείς. Δεν έχει νόημα η προσπάθεια να κρατήσω κάποιον. Σε λίγο, σε πολύ... Στο τέλος θα φύγουν. Όλοι. Τώρα όμως όχι αδιάφορος. Τώρα νομίζω πονάει. Γαμώτο. Μπάσταρδε, πονάνε οι λέξεις. Μιλάω όμως. Γλώσσα μέσα δε βάζω. Μιλάω. Εγώ πεθαίνω κι εσύ θέλεις να παίξεις. Όχι. Αλήθεια. Όχι.