Αντίο έβδομο
Αντίο οριστικό. Τέλος οι άνω
τελείες, τέλος τα κόμματα και οι ανάσες του ηθοποιού στην ανάγνωση. Ένα μόνο
σημείο στίξης, ένα μόνο σημάδι στην οθόνη, μια μόνο μελανιά στις κόλλες: η
τελεία. Αντίο και κλείσιμο παραγράφου, κλείσιμο σελίδας, κλείσιμο βιβλίου.
Καμιά δευτερανάγνωση, κανένα ξεφύλλισμα των σημειώσεων, καμιά αναψηλάφηση των
υπογραμμίσεων. Σκέψου ότι δεν υπήρξε ποτέ κείμενο αν αυτό στο κάνει πιο εύκολο,
ότι δεν υπήρξε ποτέ έρωτας που πήρε μολύβι και έγραψε για Τριστάνους και Ιζόλδες
αν έτσι θα κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες. Τελεία και μόνο αυτή, τελεία και πόνος στο
πάτημα της μύτης της πένας για να αποτυπωθεί.
Οριστικό είναι το αμετάκλητο ενός
μεγαλοβδομαδιάτικου θανάτου αν δεν είσαι γιος θεού. Είναι η εμφάνιση της πρεσβυωπίας
ως καμπανάκι άφιξης στα μισά του δρόμου. Οριστικό είναι το αντίο που δεν περιμένει
την ηχώ του, που αποχωρεί απ’ τα Σόδομα χωρίς την ανάγκη να κοιτάξει πίσω τον
όλεθρο, που φεύγει ψυχρό και βέβαιο για τα αισθήματά του ακόμη κι όταν η ίδια η
βεβαιότητα ποντάρει το βασίλειό της στην αμφιβολία. Το οριστικό αντίο έχει ανταλλάξει
σε παράνομη αγορά την ενάργεια με την ξεροκεφαλιά. Τα ρέστα του τα αγοράζει
παραπέτασμα για να κρύβει τα πραγματικά του αισθήματα.
No comments:
Post a Comment