Θεσσαλονίκη 6/ΧΙ/2008
Νοέμβρης. Ετούτο το μήνα μ’ αρέσει να κάνω παιχνίδι. Ετούτο το μήνα έχω διαλέξει για φόντο στις κάρτες μου. Στις βροχές του πρασινίζουν τα ενδότερά μου χέρσα. Στις μελαγχολίες του γεμίζουν τα χαρτιά μου. Στα ξεφυλλίσματα των ημερών του ωριμάζουν όλα τα δυνατά μου αισθήματα. Κάθε Νοέμβρη ζωγραφίζω τα καράβια μου και γεμίζω ταξίδια τη ματιά μου. Η μουντάδα του, οι χαμηλοί ρυθμοί του, τα πρώτα πουλόβερ, όλα δαμάζουν τις αναίτιες ανατριχίλες μου. Καθησυχάζουν τους χειμώνες που ακολουθούν. Τους παίρνουν απ’ το χέρι, τους βάζουν στο χαλί μπρος στο τζάκι και ψάχνουν αναπτήρα να το πρωτανάψουν.
Νοέμβρης. Ετούτο το μήνα μ’ αρέσει να κάνω παιχνίδι. Ετούτο το μήνα έχω διαλέξει για φόντο στις κάρτες μου. Στις βροχές του πρασινίζουν τα ενδότερά μου χέρσα. Στις μελαγχολίες του γεμίζουν τα χαρτιά μου. Στα ξεφυλλίσματα των ημερών του ωριμάζουν όλα τα δυνατά μου αισθήματα. Κάθε Νοέμβρη ζωγραφίζω τα καράβια μου και γεμίζω ταξίδια τη ματιά μου. Η μουντάδα του, οι χαμηλοί ρυθμοί του, τα πρώτα πουλόβερ, όλα δαμάζουν τις αναίτιες ανατριχίλες μου. Καθησυχάζουν τους χειμώνες που ακολουθούν. Τους παίρνουν απ’ το χέρι, τους βάζουν στο χαλί μπρος στο τζάκι και ψάχνουν αναπτήρα να το πρωτανάψουν.
1 comment:
Είναι πιο όμορφες αδάμαστες οι αναίτιες ανατριχίλες. Ταιριάζουν με το τζάκι και τα ζωγραφιστά καράβια.
Post a Comment