Θεσσαλονίκη 14/VII/2009
Ελληνική είναι η ταινία εποχής ντυμένη με μουσική του σήμερα. Ελληνική είναι η ταινία της οποίας ο πρωταγωνιστής παλεύει με μια αρκούδα που φαίνεται το φερμουάρ της στολής της. Ελληνική είναι η ταινία που κάποιος κάνει χασίς και δυο λεπτά μετά κινείται σαν ηρωινομανής βλέποντας οράματα LSD. Ελληνική είναι η ταινία που ο σκηνοθέτης της είναι πρώην καμεραμάν για γάμους και βαπτίσεις. Ελληνική είναι η ταινία που αυτοπροσδιορίζεται «δωματίου» κι έχει εξωτερικά γυρίσματα σε τρεις χώρες, δυο πλατείες και πέντε λαγκάδια. Ελληνική είναι η ταινία που το ευφάνταστο σενάριό της πιάνει 6-8 σελίδες (με διπλό διάστιχο και μεγάλη γραμματοσειρά). Ελληνική είναι η ταινία που το καλά κρυμμένο ως την προβολή τέλος της, ο κάθε πρωταγωνιστής ή κομπάρσος το έχει πει στη μάνα του, στην αδερφή του, στη θείτσα του τη Μαριγώ, στο Λιάγκα, στη Λαμπίρη… Ελληνική είναι η ταινία που αντιπαραβάλλουμε σ’ αυτές του Τρίερ, του Ακίν, του Γκοντρύ, του Γκάνσελ, του Μέντεμ… Ελληνική είναι η ταινία αυτής ή αυτού που η εξαίρεσή της αποτελεί το προς μίμηση παράδειγμα κι όχι το αντίθετο…
4 comments:
ωραία και σωστά τα λες... όπως και στο προηγούμενο ποστ. Συνέχισε:)
Παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει
και άλλα
nice blog!
thanks.
Post a Comment