Θεσσαλονίκη 19/ΙΙ/2010
Η μπύρα είναι ολόκληρη τελετουργία. Είναι το ποτήρι της. Σαν το ιδανικό εσώρουχο που μπορεί να φορέσει η συγκεκριμένη γυναίκα. Αυτός που πίνει μπύρα απ’ το μπουκάλι είναι η κοπέλα με το μποξεράκι κάτω απ’ το τζιν. Μπύρα είναι η θερμοκρασία της. Αν χάρη του «πίνω» αδιαφορείς για το ζεστό της τότε σε όλα σου είσαι χάλιας. Τότε και χάριν του «γαμάω» αδιαφορείς για το στεγνό της. Μπύρα είναι τα συνοδευτικά της. Αν παρελκόμενά της δεν έρχονται βουτηγμένα στη μουστάρδα λουκάνικα, τότε έχεις ξεχωρίσει την Αλίκη απ’ τα θαύματα. Τα ξιδιασμένα καρότα είναι άχρηστα ακόμη και για ερωτικό βοήθημα. Τέλος, μπύρα είναι η παρέα. Μόνος σου στο μπαρ πίνεις ουίσκι, πίνεις βότκα, πίνεις κώνειο. Όχι μπύρα. Αυτή θέλει φίλους, θέλει μουσικές, θέλει παραλίες κι εφηβική διάθεση.
5 comments:
Άντε γειά μας...
http://thecolumbuswench.files.wordpress.com/2009/05/beer-will-change-the-world.jpg
φαντάζομαι πως διάβασες το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς έτσι;;
Πολύ ωραίο ποστ!
Το βιβλίο το διάβασα το καλοκαίρι. Τώρα απλά έπινα μπύρα και... ήταν πολύ ωραία για να μην το πω.
Απίστευτη φωτογραφία.. Γεια σου.
Εγώ έχω ένα καλύτερο συνοδευτικό για την μπίρα ακόμη κι από τα λουκανικάκια με μουστάρδα (θεϊκά, δεν το συζητώ) κι από όλους τους μεζέδες του Cardu μαζί. Παίρνεις μια φέτα ψωμί του τοστ, βάζεις ζαμπόν, κασέρι και ακόμη μια φέτα ψωμί, κι αντί να το στριμώξεις στην τοστιέρα το κόβεις σε μπουκίτσες, το πανάρεις (αυγό- φρυγανιά) και το τηγανίζεις.
Γαρνίρει απολαυστικά την καλή μουσική και την καλύτερη παρέα.
(Α, η μπίρα ΟΦΕΙΛΕΙ να μην είναι Amstel ή Heineken)
Post a Comment