ΜΗ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙΣ

Απ’ την αλήθεια μου κρυβόσουν

κι απ’ το δικό μου πυρετό

θα γίνω αυτό που ονειρευόσουν

αλλά δε θα ‘μαι πια εγώ.

Μου λες πως όλα θα τα φτιάξεις

σα να ‘ναι ρούχα πεταμένα

θα καταφέρεις να μ’ αλλάξεις

μα θα ‘χεις άλλον, όχι εμένα.

Άλλαξέ μου τη ζωή, όχι εμένα

κάνε γη και ουρανό να μοιάζουν ένα.

Άλλαξέ μου τη ζωή, μη με αλλάξεις.

Αν μ’ αφήσεις να πετάξω, θα πετάξεις.

Άσε με, άσε με δίπλα σου να ζω

άσε με, άσε με να είμαι εγώ.

Όπου με θέλεις θα ταιριάζω

το λίγο μου θα ‘ναι αρκετό σου

θα με κοιτάς και θα σου μοιάζω

και θ’ αγαπάς τον εαυτό σου.

Στίχοι του λατρεμένου Οδυσσέα Ιωάννου απ' τον καινούριο δίσκο του Βασίλη. Το πρόβλημα που αναπόδραστα εμφανίζεται σε κάθε σχέση νωρίς ή αργότερα. Το παιχνίδι εξουσίας (και συναισθάνομαι το πεζό των λόγων μου) που βγαίνει απ' το συρτάρι αργά ή γρήγορα. Τα ρούχα σου που δεν αντέχω να βλέπω στο πάτωμα κι εν τέλει δεν είναι άλλο απ' την αυτεπιβεβαίωση, το κορνιζάρισμα της ωραιοπάθειάς μου. Τα copy-paste της φάτσας μου που θέλω να βλέπω σε εσένα... Η ερμηνεία καταπληκτική. Ενέχει κάθε σύσπαση νευρώνα του προσώπου απ' τον πόνο που προκαλεί η διαπίστωση της ιδιοτέλειας. Αν είχα φωνή να το τραγουδήσω, έτσι θα το 'κανα...

Conclusion: Με τρέμει η κραυγή "άσε με να είμαι εγώ".. Δεν έχω δύναμη να την αντιπαρέλθω. Μπρος της κατεβάζω την πύλη μου και σου παραδίδω το κάστρο μου..

ΥΓ. Εσύ, όταν την ακούς από 'μένα, πώς την αντιμετωπίζεις;