Σάββατο 15 Μάη λέει... Ένας Νοέμβρης εμβόλιμος χαμογελά. Με μπουκετάκι στο χέρι από άνθη "μη με λησμόνει" και "μη χαμογέλα" και "μην ξεχνάς για μένα να κλαις" χτυπάει την πόρτα, τα παράθυρα και περιμένει ν' ανοίξω... Ακροβατώντας ανάμεσα στους anathema και τη Βανδή, με τις σκέψεις μου ανάμεσα στην απλωμένη μου μπουγάδα που βρέχεται έξω και τη ματωμένη κουβέντα μας χτες βράδυ σου γράφω κι ας ξέρω πως πάλι δε θα με διαβάσεις... Και ξεκινάω το κείμενο κάπως έτσι : "Δε νιώθω καλά τις μέρες που έχει απαγορευτικό. Όχι για τα καράβια που μένουν δεμένα, αλλά γιατί κάποια βρίσκονται εκεί έξω..."
6 comments:
Όμορφο. Εμένα πάλι με φτιάχνει η συννεφιά και η βροχή.
Καλό απόγευμα.
Thanks... Δεν είπα ποτέ ότι δε μ'αρέσει η βροχή. Κάθε άλλο... Μάλλον δεν είμαι από εκείνα τα πρόβατα που τρέχουν στα λιβάδια όμορφες ανοιξιάτικες μέρες και συμμετέχουν σε διαφημίσεις εταιρειών γάλακτος!...
omorfh epilogh tragoudiou, apo ta agapimena mou..
Do you ever dream of escaping?
Don't you ever dream of escaping..?
pathetic oblivion..
make a try, trekse, kulhsou.. just for a change.
υπέροχο κομμάτι, καλημέρα!!
Καλημέρα.. Όντως όμορφο..
kapoia karavia salparoune mono kai mono gia na vouliaxoun..
Post a Comment