Από σήμερα ο Χριστός παλεύει για την Ανάστασή μας. Κάθε κεράκι μας καίει για τη δύναμή του. Απλά πράγματα. Πάντα κάποιων τη θυσία θα εκμεταλλευόμαστε. Χωρίς αυτό να έχει αρνητικό πρόσημο. Σε κάποιων το παραπάνω θα ελπίζουμε. Αυτό εννοώ... Χαμηλώνουμε τις μουσικές μας, κάνουμε πιο απαλά τα φιλιά μας, προσμένουμε. Έχουμε μεν τα χαμόγελά μας stand by, το γλυκόπικρο ωστόσο τρέχει σαν σάλιο που μας ξέφυγε στην άκρη των χειλιών μας.. Γονατίζοντας Θεέ μου, συμπαραστέκομαι. Και παίρνω φόρα, δύναμη για να είναι πιο μεγάλο το άλμα μου δυο μέρες μετά.
4 comments:
δεν έχω να σχολιάσω κάτι (όπως συνήθως) απλώς ήθελα να σου πω πόσο απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου. Χριστός Ανέστη:)
Να 'σαι καλά Zekia.
Χριστός Ανέστη Πρόβατο....
Μήπως τελικά θα έπρεπε να πάψουμε να περιμένουμε τις θυσίες των άλλων και να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τα ασήμαντα της καθημερινότητας; Λέω εγώ, μήπως;;;
Μια χαρά λες εσύ.. Μόνο ασήμαντα εξάλλου δεν είναι.
Post a Comment