Ο κλέφτης

"Είσαι ένα όνειρο που μου βγήκε"... Ανοίγω το σάκο μου και κλέβω τις λέξεις σου. Θαυματοποιός σήμερα θα βγω στους δρόμους να χαρίσω απ' αυτές. Μία-μία θα τις περάσω σε πέτα, σε γιακαδάκια, σε μαλλιά. Είσαι ένα όνειρο που μου βγήκε. Μέσα από καπέλα ημίψηλα θα ζωγραφίσω χαμόγελα στους τέλεια κλεισμένους κύκλους γύρω μου. Θα ανοίξω οριοθετημένα με μωβ, με κόκκινο χείλη κάνοντάς τα να δηλώσουν το παράξενο. Θα περάσω μισοφέγγαρα σε μαλλιά χαρίζοντας στα κορίτσια τα παιδικά τους χαμένα στεφανάκια. Είσαι ένα όνειρο που μου βγήκε. Άκου τις μουσικές. Αόρατοι φλαουτίστες με ακολουθούν. Τα όνειρα είναι με υλικά ευδιάλυτα. Πρέπει να σε ηρεμήσω. Να σε πείσω για τη δύναμη ετούτου του μπαλονιού που σου φουσκώνω. Για την ανθεκτικότητά του. Η μουσική θα το κάνει. Και τα βαλσάκια που στήνω στον αέρα. Κι οι καλογυαλισμένες πίστες που φλερτάρουν κάθε σόλα στο χορό της. Είσαι ένα όνειρο που μου βγήκε. Οι θαυματοποιοί το ξέρουν. Τα όνειρα έχουν μικρές πιθανότητες επαλήθευσης. Γι' αυτό και τα προσέχουν τόσο. Για αυτό και τα ακουμπάν έτσι απαλά μέσα στο σάκο τους...