Άνοιξη είναι..

Αφού είναι άνοιξη, τι με ρωτάς γιατί; Δεν έχει επιστροφή το φως. Ήρθε και μένει. Βάλε όσα σύννεφα γουστάρεις στην εικόνα, κρύψε τον ήλιο με κακή διάθεση κι εμμένουσες σοροκάδες, ντύσε με καλά και κούμπωσέ με και πείσε με να προσέχω γιατί θα κρυώσω, θα αλλάξει κάτι; Τα ποτάμια κατέβασαν απ΄ τα βουνά τον Απρίλη και δες τον! Ήδη στεγνώνει και έρχεται κατά δω χαμογελώντας. Τα ξέρω αυτά για την κακή μου ψυχολογία, για τις μέρες που δεν με έχουν στα ραντεβού τους, για τα κείμενα μου που δεν περπατάν πια στις πασαρέλες. Τα ξέρω και για τους πόθους που σκονίζονται στη γωνία, για το ΄΄πράττω κοινά΄΄ που χωλαίνει, για τις απέναντι αναζητήσεις που γίνονται σχεδόν μηχανικά. Τα ξέρω αλλά τα είπαμε και στην αρχή: η ψύχρα λιγοστεύει, οι νύχτες μικραίνουν, τα χρώματα κερδίζουν πάλι την παρτίδα. Μη με ρωτάς λοιπόν! Άνοιξη είναι, δεν έχει επιστροφή το φως. Πάμε στη θάλασσα..