Απλή επιβίωση...

Σήμερα κρεμάται επί ξύλου. Κάποιος μαζί του κάθε μέρα. Οι στράτες μας αγχώθηκαν επικίνδυνα. Το ανέμελο της βόλτας έχει καιρό τώρα παραδώσει κλειδιά σε έγνοιες απλής επιβίωσης. Απλής επιβίωσης... Οξύμωρο και μόνο στο άκουσμα. Το γνωρίζω μα οι λέξεις ζητάν να μπουν πλάι-πλάι. Απλής επιβίωσης. Κοινά, λέει, τα αίματά τους. Αν το συνειδητοποιήσουμε νωρίς τότε όλα θα γίνουν ομορφότερα. Ευκολότερα. Άλλο δεν πρέπει στον άνθρωπο από την απλή επιβίωση. Την έγκαιρη εξασφάλισή της. Μόνον έτσι μετά θα γράψει Μικρούς Ναυτίλους, θα τραγουδήσει Μεγάλους Ερωτικούς. Μόνον έτσι τα μεσημέρια των Μεγάλων Εβδομάδων του, οι Μεγάλες Πέμπτες του θα είναι απλά μεσημέρια υπενθύμισης παρελθοντικής θλίψης και προσμονής βέβαιης ανάστασης. Ας είναι να το καταλάβουμε νωρίς! Μη μείνει για χρόνια εκεί πάνω σταυρωμένος...