Ας την κάνουμε ρε Χρήστο εκείνη την κουβέντα. Δεν είναι ανάγκη διαρκώς να αποφεύγουμε τις καλησπέρες με τις αμηχανίες μας. Ας πούμε για τον άσωτο γιο του ουρανού. Τόσα χρόνια παν που σε ψάχνω απλά για την απάντηση στο τονισμένο μου "ποιος". Ποιος είναι; Για ποιον λες; Ποιος ξέφυγε του γαλάζιου, κατέβηκε εδώ κάτω, έγλειψε στήθη, αφαλούς, πόδια, ήπιε μπύρες, ποτά, Βόσπορους, δάρθηκε σε δρόμους, ρινγκ, κερκίδες, έκλαψε, αγάπησε, μίσησε, μισήθηκε, τρόμαξε, ένιωσε λίγος, έκλεψε, πούλησε, έφυγε βράδυ δίχως γεια και... Κι επέστρεψε ζητώντας το υπόλοιπο της περιουσίας. Κι επέστρεψε θέλοντας σφαγή του Ήλιου και της Αφροδίτης στο γεύμα για χάρη του. Και πήρε θέση στην κεφαλή του τραπεζιού κι ο πατέρας καμάρωνε πλάι του και ποιος πλανήτης πιστός χρόνια στην εργασία των οικογενειακών χωραφιών δεν τον ζήλεψε και ποιο κορίτσι με κόμη Βερενίκης δεν πόθησε τον αλήτη; Πες ρε Χρήστο, γιατί σπάω το κεφάλι μου και όνομα δεν έχω, πρόσωπο δε βρίσκω. Για ποιον λέμε; Ποιος είναι εκείνος ο Άσωτος;
No comments:
Post a Comment