Θεσσαλονίκη 7/VII/2007
"Μόρσιμον Ήμαρ". Η μέρα του θανάτου μου, είναι η μέρα και του δικού σου θανάτου. Η μέρα που καίγομαι απ' τη ρίζα, είναι η μέρα που το κορμί σου γεμίζει καρκίνους. Η μέρα που με μουσκεύει τοξική βροχή, που με ποτίζει φαρμακωμένο ποτάμι, είναι η μέρα που πεθαίνεις από αφυδάτωση, που ξεκινάς έναν πόλεμο για μερικούς κουβάδες καθαρό νερό. Η μέρα που στη θέση μου ρίχνεις τσιμέντα, χτίζεις ντουβάρια, είναι η μέρα που στη θέση σου μπαίνει ένα μάρμαρο, φτιάχνεται ένας τάφος!
1 comment:
"Ο θάνατος ο δικός μου είναι και ο θάνατος ο δικός σου".Αυτό το λένε οι ποιητές.Οι βρωμοαστοί λένε πως "ο θάνατος ο δικός σου είναι η ζωή η δικιά μου".Δεν συμφωνείς;
Post a Comment