Ε, συ "αλμυρομάλλη ναυτικέ", προσευχήσου απόψε για τον κερασφόρο των βουνών. Βάλε κεράκια στις άκρες της τρίαινάς σου κι άναψ' τα για τον Θεό των δασών, των νερών, τον εραστή των Νηριήδων. Γέμισ' τις χούφτες σου γαλάζιο ωκεάνιο νερό, πρόσφερέ το στον ήλιο και το αλάτι που θα σου μείνει ρίχ' το σε πληγές που θες να πονέσουν, να ουρλιάξουν, μα εν τέλει να γιατρευτούν. Έι, συ της θάλασσας αντάριασμα, τρανέ καπετάν-Μιχάλη, κάν' το σταυρό σου απόψε και για τον Όμπερον, για όλα τα ξωτικά, για όλους τους χορούς στα ξέφωτα. Για μια βραδιά γίνε Θεός των Θεών. Πάρε πάνω σου τον κόσμο και στείλε απ' το Μαΐστρο σου πνοή, να βγάλει ήχο ξανά το σουραύλι του κατσικοπόδαρου. Αρμύρα και χώμα ένα. Κύμα και γρύλοι ένα. Σμέρνες κι οχιές ένα... Ποσειδώνα σ' εμπιστεύομαι! Άλλαξ' τη ροή των κυμάτων.
1 comment:
Ήρθε ο ύπνος.Με πολύ αλκοόλ κι ακόμη πιο πολύ δάκρυ.Και κάπου εκεί ανάμεσα μια αύρα κι ένα κροτάλισμα από βότσαλα σε έρωτα εφηβικού ζευγαριού.Δεν τέλειωσα ακόμα με την τρέλα.Ήταν μια νίκη όμως.Αχρείαστα τα μεταξύ μας ευχαριστώ.
Post a Comment