Θεσσαλονίκη 6/IV/2009«Είμαστε καλοί συνέταιροι στο γάμο μας.» Το διάβασα στη συνέντευξη των Γιάλομ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Και στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως να το εννοούν κάπως αλλιώς, να μην τονίζουν τη λέξη συνέταιροι. Αμέσως όμως αρνήθηκα να τους δώσω χάρη. Δε χρησιμοποιείς τη λέξη συνέταιρος γι’ αυτόν που κλαις μαζί του, κοιμάσαι μαζί του, γαμιέσαι μαζί του. Δεν υπάρχει συνεργασία, αμοιβαιότητα, σύνεση στο ζευγάρι. Στο ερωτευμένο ζευγάρι. Μόνο πόλεμος. Μάχη, δαγκώματα, σφαξίματα, νίκη. Επικράτηση, ερωτική πάντα, του ενός απ’ τους δύο. Δεν είναι νερόβραστη ισοπαλία ο δυαδικός πόθος. Είναι ταυτόχρονα θρίαμβος και πανωλεθρία. Είναι ακραία αισθήματα, ζενίθ κα ναδίρ. Αν πρόκειται να συνεταιρισθείς κάνε επιχείρηση. Στήσε μαγαζάκι στην πλατεία και φτιάχνε καφεδάκια. Το πρωί αυτή, το απόγευμα εσύ. Μετά όμως πάρτε διαφορετικούς δρόμους. Μη γυρίσετε στο ίδιο κρεβάτι! Τα αντρόγυνα σε κοινό στρώμα δεν είναι ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί. Είναι ερωτικά τέρατα, ακόλουθοι διαφορετικών Θεών. Τρώγονται μεταξύ τους με αφορμή την ηδονή. Με αιτία την επικράτηση.
2 comments:
esu milas gia maniasmenous erwtes.. aftoi milane gia thn koinwniki sumvasi tou gamou....
Αυτοί μιλάνε για το "μετά τον έρωτα".
Ή μήπως πρεσβεύεις πώς μετά τον έρωτα δεν υπάρχει τίποτα;
ή πιστεύεις πως ο έρωτας κρατάει παραπάνω από τρία χρόνια, άντε πέντε στην καλύτερη των περιπτώσεων;
Άλλωστε αργά ή γρήγορα όλα τα παίρνει ο διάολος.
Post a Comment