ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Παγκόσμια μέρα σήμερα ενάντια στα ναρκωτικά. Δεν έχω πολλά να πω. Όλος ο κόσμος λέει πολλά αλλά λύση (παγκόσμια) δεν έρχεται. Κάθε άλλο..... Για 'μένα το κοινωνικό πρόβλημα, το ανθρωπιστικό πρόβλημα, το πρόβλημα πολιτισμού είναι η εσκεμμένη έλλειψη παιδείας που σπρώχνει τους νέους εκεί και η κακουργηματική αδιαφορία όσον αφορά στην περίθαλψή τους. Η ηλίθια εγωιστική στάση του "δε με αφορά", ώσπου να έρθει και στο δικό μου σπίτι, και η ανεγκέφαλη αδυναμία σχεδόν του συνόλου των κοινωνιών να δουν το χρήστη ως ασθενή.

CAP OU PAS CAP?

Λυπάμαι. Δεν υπάρχει εύκολος έρωτας. Πεθαίνεις για 'μένα ή όχι; Κρεμιέσαι σήμερα για 'μένα? Τα παρατάς όλα κι έρχεσαι μαζί μου (δεν έχει σημασία που, μαζί μου) ακόμη κι αν αύριο μπορεί να μην είμαστε μαζί? Πόσο ακραία με θες? Δες με! Παίρνω μαχαίρι και χαρακώνω το χέρι μου. Μ' ακολουθείς? Με θες κι ας μη σε θέλω? Θα φτάσεις τον εγωϊσμό σου στη λάσπη, θα συρθείς παρ' ό,τι δεν αξίζω μία? Αν έστω μια σου απάντηση είναι όχι κάπου το παζλ δεν ταιριάζει.... Στις ανάλογες ερωτήσεις σου έχω μόνο καταφάσεις. Σε πράξεις καταφάσεις. Και στο 'χω πει: Δε ζητάω τα ίσα από 'σένα. Τα διπλά ζητάω.

ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΜΑ

Γιατί αγόρι μου? Ήρθες σε μια συναυλία που αν μη τι άλλο δεν ευνοεί τη βλακεία. Μια συναυλία με τραγούδια ακραίας μοναξιάς. Γιατί δεν κάθισες σπίτι σου κι έπρεπε να' ρθεις και μια σειρά πίσω μου να φωταγωγήσεις την ανίατη εγκεφαλοπάθειά σου? Γιατί βλάκα μου το λίγο σου δεν πηγαίνεις στο ζωολογικό κήπο να το κλείσεις και το περιφέρεις ελεύθερο σε χώρους που συχνάζουν άνθρωποι αλλεργικοί στους τρόπους σου της ζούγκλας? Γιατί καραγκιόζη μου δεν κάθεσαι στ' αυγά σου κι ανεβαίνεις στη σκηνή σπάζοντάς τη σε 5000 άτομα, μια ορχήστρα κι έναν τραγουδιστή? Γιατί ρε σκυλά δεν τραβάς για τις πίστες που είσαι θαμώνας αλλά έρχεσαι εκεί που πηγαίνω για να ξεχάσω πρακτικές ράμπας και τσιφτετέλια του μαλάκα? Γιατί ρε τζάνκι της επίδειξης δεν πηγαίνεις στον Καρατζαφέρη σου και να αφήσεις το Μέρμηγκα στο Μάλαμα και την ησυχία του? Ν' αφήσεις και τα μάτια μου δίχως τη μουτζούρα να σε βλέπουν εκεί στην άκρη της σκηνής να νομίζεις ότι ένα ολόκληρο θέατρο παραλληρεί μαζί σου? Στο διάολο αγόρι μου. Μη σε ξαναδώ στις συναυλίες μου. Μη σε ξανακούσω στα τραγούδια μου. Μην ξαναμπείς στις μοναξιές μου!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΘΕΛΕΙ ΡΟΥΤΙΝΑ

Λευκάδα 4/VI/2009


Το "προ εκπλήξεως" στον έρωτα σπάνια είναι για καλό. Αν στη δουλειά, στο σπίτι, στο καθεμέρα η ρουτίνα είναι φρίκη, στο θέμα "αγαπώ" η ρουτίνα είναι στόχος. Θες ο άλλος να το κάνει μέχρι το τέρμα των σωθικών του κι αυτό να μην αλλάζει ποτέ. Θες κάθε που λείπεις ο άλλος ν' αυτοκτονεί κι αυτό να γίνεται για πάντα. Θες κάθε φορά που μπαίνεις μέσα της ή τον βάζεις μέσα σου να κλαίει ηδονή και να αναστενάζει ευτυχία. Και τούτο να έχει σφραγίδα αμετάβλητης αιωνιότητας. Η έκπληξη στον έρωτα θα είναι τουλάχιστον ένα ράγισμα αυτής της συνήθειας, θα είναι συνεχής φόβος για ένα μελλοντικό σπάσιμό της. Τα λόγια που δεν περίμενες ν' ακούσεις, το μήνυμα που όλη τη νύχτα δεν ερχόταν, η αβεβαιότητα που πλέον σε κατατρώει, είναι τα κορδελλάκια και το περιτύλιγμα στο απρόσμενο πακέτο που έχεις μπροστά σου.