Ο Οδυσσέας εκτός Μελωδία. Ο Οδυσσέας εκτός (προσωρινά ελπίζω) ερτζιανών. Η φωνή-χρατς βελόνας σε δισκάκι βινυλίου εκτός ραδιοφώνου. Αστείο άσχημο, ηλίθιου πομπού και χαμόγελο αμήχανο, δέκτη δίχως την εύκολη απάντηση. Η σκέψη, με τα χέρια στις τσέπες και τις βόλτες στη βροχή, δίχως στέγη στα fm κι όλοι εμείς, δίχως έναν να μας πει "αφήστε το ξυράφι στην άκρη σήμερα, αύριο θα σας έχω καλύτερη μουσική επένδυση για την αυτοκτονία σας!".... Σε έναν κόσμο που η πρόταση είναι δίωξε τους φίλους σου και μείνε εσύ ως προαγωγός τραγουδιών, μιαν απάντηση του τύπου "άντε γαμήσου μάγκα, το όχι μου είναι αυτονόητο και το μεσαίο μου δάχτυλο σε στύση" εμένα μ' αφήνει έγκαυλο και σίγουρο για τις επιλογές των τελευταίων 15 χρόνων μου... Οδυσσέα, το 6-8 μου έχει καρμικά πλέον καθοριστεί. Δεν του ανήκω. Σου ανήκει. Το 6-8 είναι το δύωρο μου που έχω χαρίσει στην 17η απόχρωση του μαύρου. Στην μόνη που την ξασπρίζει λίγο φως...
1 comment:
το μόνο που μου ρχεται στο μυαλο είναι εκείνο το στιχάκι: "tragic waste of skin".
Post a Comment