Ας πούμε ότι το χιόνι δεν είναι άλλο απ' το ακροπάτημα ψυχών που ποθούμε, στα όνειρά μας. Απ' την επίσκεψη κοριτσιών που λαχταρήσαμε, στον ύπνο μας. Απ' το ανεπαίσθητο άγγιγμα χεριού που θέλουμε να φιλήσουμε, στη σπονδυλική μας στήλη. Ας πούμε ότι αυτό είναι το μοναδικό λευκό που του επιτρέπουμε αδιαμαρτύρητα την κατάληψη των εσώτερων λειμώνων μας... Η Γώγου το είδε κάπως αλλιώς. Ε, αν μη διαφωνήσω μαζί της;.. (εδώ)
No comments:
Post a Comment