Γενέθλια σήμερα. Μεγαλώνω πλέοντας σε όμορφες θάλασσες. Ακόμη και τα έννερα βραχάκια, οι κρυμμένοι υφαλίσκοι δεν παραφυλάν το άσχημο. Συνταξιδιώτες, υποβρύχιοι οδοδείκτες ασφαλούς πορείας είναι. Με τον άνεμο να γεμίζει πανιά και έμπνευση και μόνο οικείους και επιλεγμένους ήχους να ντύνουν το υπόλοιπο της εικόνας δε νομίζω ότι μπορώ να ζητήσω κάτι ακόμη προς πλήρωση. Δε νομίζω ότι θέλω ετούτη τη στιγμή κάτι επιπλέον. Χαμογελώ και στέλνω τους ανθρώπους μου στα πόστα τους. Έχουμε μακρύ δρόμο. Μόλις αρχίσαμε ουσιαστικά. Τα πολλά, τα όμορφα, ακόμη μπροστά μας είναι...
2 comments:
γιατί για όλους μας κάποιος ρόλος έχει γραφτεί...
όταν όμως οι ρόλοι γίνονται φυλακή τότε το 'χουμε χάσει το παιχνίδι
και τα πιο καλά απλά δεν προλάβαμε...
ούτε που καταλάβαμε αφού μηχανικά μια καρικατούρα καθημερηνότητας επαναλάβαμε
Λέω εγώ: συν-συγγραφείς είμαστε των ρόλων μας. Ας διαλέγουμε τις πιο οικείες λέξεις να βγαίνουν απ' τη δικιά μας πένα. Τουλάχιστον αυτό μας παίρνει, αυτό το μπορούμε.... Μπορεί βέβαια και να κάνω λάθος.
Post a Comment