Δε με νοιάζει αν έζησες πριν από 'μένα. Δε θέλω όμως να υπάρχεις μετά από 'μένα. Όχι υλικά! Προς θεού! Συνέχισε να αναπνέεις. Κάνε κεντήματα, κάνε παιδιά, κάνε δουλειές, φτιάχνε με την πλαστελίνη σπιτάκια. Δε σου λέω για ό,τι δε με αφορά. Σου λέω για τα τατουάζ που έκανες για χάρη μου, ότι δε θέλω να τα δει κανείς. Να το πω πιο απλά: Αν εγώ σου είχα μάθει να γράφεις θα ήθελα εάν χωρίζαμε ή εάν πέθαινα, να μην ξανάπιανες ποτέ στυλό στο χέρι σου για να γράψεις κάτι.
1 comment:
Τόσο εγωιστικό. Μα πόσες φορές σε έχω νιώσει. Εσύ για μένα. Εγώ για σένα. Κι όλα τα άλλα διαφημίσεις στο Μετρό. Μέχρι να ξανάρθεις. Μέχρι να σε βρω. Γιατί μόνο τότε έχει γεύση η ανάσα μου. Γιατί μόνο τότε υπάρχεις.
Post a Comment