Φοράω τη μάσκα μου...

Τι χάλι αυτή η γιορτή! Από εκείνες που όχι δε μου περνάν αδιάφορες, με ενοχλούν κιόλας. Ενοχλούν τους ορισμούς μου για τη ζωή, την αισθητική μου, το ρυθμό που ακολουθεί το αίμα μου. Το fake των λίγων ημερών, η ψευτοχαρά, το μασκάρεμα της φάτσας μου δεν είναι άλλο από φωταγώγηση της σκέψης "αχ και να μπορούσα να 'μουν άλλος".... Γιατί σκατά ζεις τότε; Πάρε μια φράση, στήσου μπρος στον καθρέφτη, πες την κι άσ' τη να τινάξει τα μυαλά σου στον αέρα. Βρες τα λόγια που θα αυτοκτονήσουν τους κομπασμούς σου. Βρες το κουράγιο να παραδεχτείς τη δίχως προοπτικές πραγμάτωσης ματαιοδοξία σου.... Λένε το καρναβάλι, οι απόκριες είναι η μετεξέλιξη των διονυσιακών γιορτών. Χα, γουστάρουμε να λογιζόμαστε Μαινάδες, Βάκχες και Σάτυροι, ε;... Τρομάρα μας!