Στα δύσκολα γυρίσματα του καιρού τα σύμβολα είναι εκείνα που κρατούν αυτούς που πιστεύουν σε αυτά όρθιους. Είναι τα γράμματα που ταΐζουν τα κείμενά τους, η φλόγα που συντηρεί το κόκκινο και την έμπυρη λάμψη στα μάτια τους, είναι το χτύπημα στην πλάτη, το "κράτα λίγο ακόμη σύντροφε! Το ξέραμε, δεν θα ήταν εύκολος ο δρόμος. Το ξέραμε αλλά εν γνώση μας τον ακολουθήσαμε. Κράτα λίγο ακόμη σύντροφε, στο τέλος εμείς θα τον αλλάξουμε τον κόσμο"!
Η πώληση του 902 είναι ακριβώς αυτό. Δεν είναι μόνο η οικονομική συναλλαγή με τον (σε άλλα θέματα) διάβολο, δεν είναι μόνο οι απολύσεις των εργαζομένων, δεν είναι μόνο η ωμή παραδοχή της αδυναμίας βιώσιμης οικονομικής διαχείρισης της μοναδικής φωνής που έχεις να απευθυνθείς άμεσα στον πολύ κόσμο. Όχι, δεν είναι μόνο αυτά. Είναι κυρίως το γκρέμισμα του συμβόλου.
Μπορεί με τον 902 να συντονιζόταν ένας στους χίλιους αριστερούς, μπορεί και κάποιοι να μην το είχαν κάνει ποτέ, το άκουσμα όμως και μόνον της είδησης ότι "πουλήθηκε", ότι "κλείνει" αντικατέστησε το υγιές ρίγος μιας σταθεράς με την ανατριχίλα μιας ήττας. Το ακλόνητο μιας αξίας με το μουτζούρωμα (ξανά) της αξιοπρέπειας. Το κλείσιμο του 902 είναι κίνηση σημασιολογική. Είναι για τον Έλληνα κομμουνιστή, για τον Έλληνα αριστερό, η αλληγορία της κατάθεσης του σφυροδρέπανου, το ξεθώριασμα του έντονου κόκκινου της σημαίας, το φάλτσο παίξιμο του Ύμνου της Διεθνούς. Η πώλησή του, η συγκεκριμένη επιχειρηματική κίνηση ξεπερνάει τα όρια της ηγεσίας του ΚΚΕ. Όχι μόνο της τωρινής. Της κάθε ηγεσίας που είχε και θα 'χει. Είναι μια συναλλαγή που δε θα έπρεπε ποτέ να σκεφτεί ότι μπορεί, ότι δικαιούται να κάνει.
Μα τον 902 ρε; Λυπάμαι! Από όταν το διάβασα πρώτη φορά, διαρκώς λυπάμαι...
2 comments:
Μεγάλε, αυτά σου είπαν να γράψεις απ' το βήμα; Ότι το κλείσιμο του 902 είναι καπρίτσιο της ηγεσίας; Το ότι αποτελούσε το 70% των εξόδων του κόμματος και το ότι είχε φτάσει σε τέτοια κατάσταση που δε μπορούσε να καλύψει τα στοιχειώδη έξοδα σου λέει κάτι;Ότι ήταν ο μόνος τρόπος να πληρώσει τους εργαζομένους σου λέει κάτι;Α, και για κάτι "αριστερούς" που αναφέρεις, βλέπω κάθε μέρα τους συριζαίους πως κλαίνε για τον 902, μιλάμε έχουν πλαντάξει.Και τέλος, άσε τα περί συμβόλων, με το σταυρο στο χέρι η ιστορία μόνο πίσω πήγε...
Με πήρε ο Πρετεντέρης, ωστόσο είχε πεταχτεί μέχρι Τα Νέα, δεν ξέρω λοιπόν αν εντάσσεται στη λογική του "μου τα 'πανε απ'το Βήμα".
Δεν έχω τρόπο να αντιπαρέλθω τα "άσε τα περί συμβόλων"... Εύκολα με τη λογική σου βγαίνει και το σφυροδρέπανο έξω απ'τον Περισσό... Κι όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, οι ολετήρες που ήρθαν, πρώτα γκρέμισαν όλα τα αγάλματα του Λένιν, έτσι βρε αδερφέ, για να πάνε την ιστορία μπροστά!
Υγ.Το εκπαιδευτικό μας σύστημα κάνει δουλειά τελικά. Βγάζει ξεφτέρια στην παπαγαλία!
Post a Comment